ਵੀਰੇ ਬਾਹਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ,ਓਹੀ ਭੰਨ ਬੈਠਾ,
ਸਮਾਂ ਆਉਣ ਤੇ ਮਿਲੇਗਾਂ ਕਿਹਨਾਂ ਬਾਹਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ?
ਸੁਣਦੇ ਸੀ ਕਿ ਰੱਬ ਘਰ ਨਾ ਵੈਰ ਹੇ ਨਾ ਗੈਰ ਹੇ,
ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਤਲਗਾਹਾਂ ਹੀ ਮਿਲਗਈਆਂ ਦਰਗਾਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਤਾਂ ਵੇਖਦੀ ਹੋਵੇਗੀ ਰੱਬ ਦੇ ਘਰੋਂ ਮੈਨੂੰ,
ਦੁਆ ਹੈ ਕਿ ਔਲਾਦ ਸਦਾ ਹੀ ਰਹੇ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਹੇ ਸੁਪਨਾ ਕਿ ਦੇਖਾਗੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜਿਹਾ ਰਾਜ ਕਦੀ,
ਜਦ ਉਡਣ ਗੀਆਂ,ਅਕਾਸ਼ੀਂ ਘੁੱਗੀਆਂ ਕਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਵਕਤ ਸੀ ਜਦ ਤੇਰੀਆਂ ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਰਾਹ ਬਣਦੇ ਸੀ,
ਤੇਰੇ ਦਿੱਤੇ ਖ਼ਤ ਪੜਦੇ ਸੀ ਲਖਾਂ ਚਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਓਹਦੀ ਯਾਦ ਉਦੋਂ ਮੁੱਕਣੀ ਜਦੋਂ ਮੁੱਕਣਾਂ "ਪ੍ਰੀਤ" ਨੇ,
ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਘੁੱਲਿਆ ਹੇ ਉਹਦਿਆਂ ਸਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਇੰਦਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ
No comments:
Post a Comment