ਜੋ ਤੁਰ ਗਏ ਜਹਾਨੋ ਨਾ ਮੁੜ ਕੇ ਆਵਣ,
ਜਿਓ ਨਾ ਪੈਣ ਪਾਣੀ ਤੇ ਲੀਕਾ|
ਵਰਿਆਂ ਦੀ ਕੰਧ ਤੇ ਲੇ ਆਸ ਦਾ ਕੋਲਾ,
ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਮੇ ਵਾਈਆ ਲੀਕਾ|
ਕੋਠੇ ਚੜ ਚੜ ਕਾਂ ਉਡਾਵਾਂ,
ਖੌਰੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਪਈ ਉਡੀਕਾਂ|
ਦਿਲ ਮੇ ਰੇ ਤੇ ਗ਼ਮ ਪਏ ਲੱਗਦੇ,
ਬਣ ਬਣ ਤੱਤੀਆਂ ਸੀਖਾਂ|
ਪੀੜ "ਪੀ੍ਤ" ਹੁਣ ਕਿਝ ਕਰ ਜਰ ਲਏ,
ਨਿਕਲ ਹੀ ਆਵਣ ਚੀਕਾਂ|
ਇੰਦਰਪੀ੍ਤ ਸਿੰਘ
No comments:
Post a Comment